Jan Trzebiatowski – syn Wincentego i Marty, urodzony 31 sierpnia 1903 roku w Parszczenicy (miejscowości położonej między Chojnicamii Bytowem). W Policji służył od 01 lutego 1929 roku w stopniu starszego posterunkowego. Przez wiele lat służbę pełnił w województwie pomorskim. We wrześniu 1939 roku pracował w Komisariacie Granicznym w Tczewie.
Po wybuchu wojny dostał się do niewoli radzieckiej. Był przetrzymywany w Ostaszkowie. Został rozstrzelany w kwietniu-maju 1940 roku w Twerze, pochowany w Miednoje. (Indeks Represjonowanych. Tom III. Rozstrzelani w Twerze. Alfabetyczny spis 6314 jeńców polskich z Ostaszkowa rozstrzelanych w kwietniu-maju 1940 roku i pogrzebanych w Miednoje, według źródeł sowieckich i polskich. Ośrodek Karta Warszawa 1997, s. 303.)
Jan Trzebiatowski został mianowany pośmiertnie (postanowieniem z dnia 05 października 2007 roku) przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskie-go na stopień aspiranta Policji Państwowej. Jego nazwisko było wyczytane podczas uroczystości „Katyń – Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”, które odbyły się w dniach 9-10 listopada 2007 roku na Placu Marszałka Piłsudskiego w Warszawie.
Dąb Pamięci (Numer 2197 / 11547 / WE / 2010) posadzony został dla uhonorowania Jego pamięci 23 kwietnia 2010 roku przy Zespole Szkół Ogólnokształcących w Bytowie w ramach Programu Edukacyjnego„Katyń… ocalić od zapomnienia”.
Stanisław Schultk – syn Michała i Pauliny, urodzony 12 listopada 1913 roku w Nowym Klińczu. Ukończył Podoficerską Szkołę Policji w Warszawie. W Policji służył od 01 kwietnia 1938 roku jako posterunkowy. Od 01 lipca 1939 roku pełnił służbę na Posterunku w Borkach Wielkich, powiat tarnopolski.
Po wybuchu wojny dostał się do niewoli radzieckiej. Był przetrzymywany w Ostaszkowie. Został rozstrzelany w kwietniu- maju 1940 roku w Twerze, pochowany w Miednoje. (Katedra Polowa Wojska Polskiego).
Stanisław Schultk został mianowany pośmiertnie (postanowieniem z dnia 05 października 2007 roku) przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskie-go na stopień aspiranta Policji Państwowej. Jego nazwisko było wyczytane podczas uroczystości „Katyń – Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”, które odbyły się w dniach 9-10 listopada 2007 roku na Placu Marszałka Piłsudskiego w Warszawie.
Dąb Pamięci (Numer 2198 / 13294 / WE / 2010) posadzony został dla uhonorowania Jego pamięci 23 kwietnia 2010 roku przy Zespole Szkół Ogólnokształcących w Bytowie w ramach Programu Edukacyjnego „Ka-tyń… ocalić od zapomnienia”.
Jan Kalko – syn Łukasza, urodzony w 1889 roku. Starszy przodow-nik Policji Państwowej. Przez wiele lat pracował w Komisariacie PP w Białymstoku.
Po wybuchu wojny dostał się do niewoli radzieckiej. Był przetrzymywany w Ostaszkowie. Rodzina otrzymała jeden list z Ostaszkowa. Represje dotknęły także rodzinę Jana Kalki (żonę i trójkę dzieci). Została wywieziona do Kazachstanu. Na zesłaniu przebywała sześć lat. Żona Kalki już stąd nie powróciła – zmarła na tyfus.
Jan Kalko został rozstrzelany w kwietniu-maju 1940 roku w Twerze, pochowany w Miednoje. (Indeks Represjonowanych. Tom III. Rozstrzelani w Twerze. Alfabetyczny spis 6314 jeńców polskich z Ostaszkowa rozstrze-lanych w kwietniu-maju 1940 roku i pogrzebanych w Miednoje, według źródeł sowieckich i polskich. Ośrodek Karta Warszawa1997, s.114.)
Prezydent RP Lech Kaczyński mianował Jana Kalkę pośmiertnie (postanowieniem z dnia 05 października 2007 roku) na stopień aspiranta Policji Państwowej.Jego nazwisko było wyczytane podczas uroczystości „Katyń – Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”, które odbyły się w dniach 9-10 listopada 2007 roku na Placu Marszałka Piłsudskiego w Warszawie.
Dąb Pamięci (Numer 2222 / 12437 / WE / 2010) posadzony został dla uhonorowania Jego pamięci 23 kwietnia 2010 roku przy Zespole Szkół Ogólnokształcących w Bytowie w ramach Programu Edukacyjnego „Ka-tyń… ocalić od zapomnienia”.
Józef Ryś urodził się 20 marca 1899 roku w miejscowości Łąka koło Rzeszowa (ojciec Jan, matka Antonina).
Do 1932 roku pracował w Straży Granicznej – Komisariat Lipusz, na placówce przy szosie Kościerzyna-Bytów (miejscowość Nakla). Następnie przeszedł do pracy w Policji Państwowej, pełniąc kolejno służbę w Kartuzach i Przodkowie; od 1938 roku pełnił funkcję komendanta posterunku PP w Żukowie w stopniu starszego przodownika.
5 czerwca 1933 roku zawarł w Lipuszu związek małżeński z Augustyną Brezą (córką Szczepana Brezy, zamieszkałego w Osławie Dąbrowej). Miał dwójkę dzieci – syna Zbigniewa (urodzonego 24 października 1934 roku w Przodkowie) i córkę Janinę (urodzoną 23 czerwca 1937 roku w Żukowie).
Z chwilą wybuchu wojny został skierowany na wschodnie tereny Polski i tam dostał się do niewoli radzieckiej. Był przetrzymywanyw Ostaszkowie. Do rodziny nie przysłał żadnego listu.
Józef Ryś został rozstrzelany w kwietniu-maju 1940 roku w Twerze, pochowany w Miednoje. (Indeks Represjonowanych. Tom III. Rozstrzelani w Twerze. Alfabetyczny spis 6314 jeńców polskich z Ostaszkowa rozstrze-lanych w kwietniu-maju 1940 roku i pogrzebanych w Miednoje, według źródeł sowieckich i polskich. Ośrodek Karta Warszawa 1997,s. 251.)
Prezydent RP Lech Kaczyński mianował Józefa Rysia pośmiertnie (postanowieniem z dnia 05 października 2007 roku) na stopień aspiranta Policji Państwowej. Jego nazwisko było wyczytane podczas uroczystości „Katyń – Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”, które odbyły sięw dniach 9-10 listopada 2007 roku na Placu Marszałka Piłsudskiegow Warszawie.
Dąb Pamięci (Numer 2196 / 8900 / WE / 2010) posadzony został dla uhonorowania Jego pamięci 23 kwietnia 2010 roku przy Zespole Szkół Ogólnokształcących w Bytowie w ramach Programu Edukacyjnego „Katyń… ocalić od zapomnienia”.
